• Wiosna
      • Wiosna

      • 21.03.2021 19:22
      • Śnieg nareszcie stopniał, a z zimowego snu powoli zaczęły wznosić główki pierwsze przebiśniegi i krokusy. Rankiem coraz wyraźniej słychać śpiew ptaków zwiastujący nadejście wiosny, nawet bociany pojawiły się już w naszym kraju.

      • Najmłodsi uczniowie ze Szkoły Podstawowej w Sieniawie pożegnali już zimę – niszcząc wykonane przez siebie marzanny. My również pragniemy przywołać wiosnę i zaprosić, by zagościła już u nas na stałe.

        Może pomogą w tym wiersze znanych polskich poetów?

         

         

        Jan Brzechwa

                                                    Przyjście wiosny                                             

         

        Na­plot­ko­wa­ła so­sna,
        że już się zbli­ża wio­sna.


        Kret skrzy­wił się po­nu­ro:
        „Przy­je­dzie pew­nie furą”.


        Jeż się na­je­żył sro­dze:
        „Ra­czej na hu­laj­no­dze”.


        Wąż syk­nął: „Ja nie wie­rzę.
        Przy­je­dzie na ro­we­rze”.


        Kos gwizd­nął: „Wiem coś o tym.
        Przy­le­ci sa­mo­lo­tem”.


        „Skąd zno­wu - rze­kła sro­ka -
        Ja jej nie spusz­czam z oka

        I w ze­szłym roku, w maju,
        Wi­dzia­łam ją w tram­wa­ju”.


        „Nie­praw­da! Wio­sna zwy­kle
        Przy­jeż­dża mo­to­cy­klem!”


        „A ja wam to do­wio­dę,
        Że wła­śnie sa­mo­cho­dem”.


        „Nie­praw­da, bo w ka­re­cie!”
        „W ka­re­cie? Cóż pan ple­cie?


        Oświad­czyć mogę krót­ko,
        Przy­pły­nie wła­sną łód­ką”.


        A wio­sna przy­szło pie­szo -
        Już kwia­ty z nią się śpie­szą,

        Już tra­wy przed nią ro­sną
        I szu­mią: „Wi­taj wio­sno!”.

         

         

        Julian Tuwim

        Już w powietrzu wiosnę słyszę

         

        Już w po­wie­trzu wio­snę sły­szę…
        Czy ty też?
        Ser­ce pa­trzy w me za­ci­sze…
        Czy ty wiesz?


        Świat wio­śnie­je, w słoń­cu cały,
        W świ­tach zórz…
        Wró­ble się roz­świer­go­ta­ły:
        „Cóż, czy już?”


        Wio­sna… Kwia­ty mam i słoń­ce…
        Czy ty też?
        A w oczach mam łzy go­rą­ce…
        Czy ty wiesz?

         

         

         

        Józef Antoni Birkenmajer

        Wiosna

         

        Pa­trzaj, dzie­ci­no, jak na na­szej li­pie
        już rój drob­niuch­nych li­stecz­ków się sy­pie;
        wkrót­ce po­rzu­cą swych pącz­ków osło­nę
        (jak dzia­twa zrzu­ca zi­mo­we fu­ter­ka)
        i bły­sną w słoń­cu, ja­sne i zie­lo­ne. —
        a na ga­łąz­kach pta­szy­na za­ćwier­ka.


        Sło­necz­ko cie­ple, swa­wol­ne i pło­che
        tak się za­wzię­ło na Zimę-Ku­mo­chę,
        że ob­ra­żo­na na tę nie­uprzej­mość
        za siód­mą górę wy­no­si się Jej­mość,
        ucie­ka żwa­wo z gra­nic Eu­ro­py,
        bo ją wio­sen­ka moc­no pa­rzy w sto­py!

         

         

        Ewa Szelburg Zarembina

        Wiosna idzie

         

        Przyleciały skowroneczki

        z radosną nowiną,

        zaśpiewały, zawołały

        ponad oziminą:

        - Idzie wiosna! Wiosna idzie!

        Śniegi w polu giną!

        Przyleciały bocianiska

        w bielutkich kapotach,

        klekotały, ogłaszały

        na wysokich płotach:

        - Idzie wiosna! Wiosna idzie!

        Po łąkowych błotach!

        Przyleciały jaskółeczki

        kołem kołujące,

        figlowały, świergotały

        radośnie krzyczące:

        - Idzie wiosna! Wiosna idzie!

        Prowadzi ją słońce!

      • Wróć do listy artykułów